وبسایت رسمی امید هادی

Mon amour, sur l’eau des fontaines, mon amour Ou le vent les amènent, mon amour Le soir tombé, qu’on voit flotté Des pétales de roses

شاعر شدن کار ما نبود دلنوشته گویی را به ما چه ما که درگیر نرخ ارز و خانه ای برای شیرین بودیم ما که می

از این سالها بگذریم از نشدن ها بگذریم یک روز از این سالها را حس کنم می شود حس کنم من همسایه ی دیوار به دیوار

رو به قصه هایی که خواندم گفتم کجاست آن قصه ای که دلم میخواست؟ پس کجا رفت این همه رویا بیشتر که فکر می کنم

روزهای زیادی با تنهایی خواهد گذشت باور نداری برگردیم از کلاس اول کتابهایمان را دوره کنیم کتابهای مدرسه همیشه بوی جدایی می داد باور کن…

قسم به لاله های کوچه های تبریز شبیه همین لطافت باغچه هایش میان سردی و وحشت از نبودنت روزها بزرگ و بزرگتر شده ام مانده